• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Vandaag maakten we een prachtige wandeling hier vlakbij, door een land waar de maand mei uitbundig gevierd wordt door alles wat bloeit. Even schoot er in een flits een beeld door mijn hoofd van toen ik nog een klein kind was: een tafel vol blauw en wit crêpepapier waarmee bloemen gemaakt werden om de Maria-kapelletjes te gaan versieren. Ik weet niet meer waarom het precies was maar het voelde telkens aan als een feest. De liturgische betekenis ervan is me niet bijgebleven. Het was een andere stijl van festivals met een eigen gevoel van opwinding en vrolijkheid, de emoties errond herinner ik me nog. Deze zomer komen de festivals weer op gang en ik denk, laat al die drukte maar aan me voorbij gaan. De stilte van de aarde is voor mij feest genoeg…